СҮРҮ[сүрĕw] (Троянский I: 573) «наволочка» ~ чув. (Ашмарин XI: 227) сүрү «астар, эчлек». Ачык түгел. Радловтагы (IV: 816) тат. сүр-, сөр- «мендәргә сүрү кидерү» фигыленең реальлеге шик уята.