СҮЛПӘН «вялый, вяло» ~ башк. һүлпән > мар. кч. сүлпäм ← *сүлпә, *сүлпе, к. госм. сүлпүк «сүлпән», сүлпү- «йомшару, сәлперәю», чув. сүлкке «ахмак», шор. шүл- «зәгыйфьләнү», к.-балк. сöл «зәгыйфь, сүлпән» һ.б. тәкълиди тамырдан (сүл-п). Чаг. Салпы һ.б. Радлов IV: 833, 834.