СҮКЛҮН, сүлүн, сөлән иск. «фазан» < чыгт. сöклүн, бор. төрки (ДТС: 511) süglin, süglün, süvlin >> СС sövlun >> к.-калп. сүвлүн id. К. ш. ук чыгт., төркм. сүлгүн, төркм. сүүлүн, сүйлүн һ.б. бор. поэзиядә көн символы булган бу кош атамасы – төбендә бик күңелсез нигездән, к. бор. (Боровков 1963: 278–279) сүкли-, сүклү- «кыздыру, куыру» ~ чыгт. (Радлов IV: 799) сүкүлä-, бор. уйг. söglа- id. Ләкин бу фигыль нигезенең тамыры сүкү ~ сöг ни белдергәнлеге ачык түгел.