СҮЗ «слово» < гом. төрки сöз (> алт., хак. сöс, себ. тат. сöс > сүс, башк. һүҙ, як. öс) «сүз, сөйләм» < бор. *сöр «сөйләшү, гәп; әкият, мәзәк һ.б.ш.» (к. уйг. диал. сöрчек, төркм. сүрчек «әкият» > алт., төркм. чöрчöк id.), к. ш. ук чыгт. söz «рөхсәт; вәгъдә; хәлне аңлату» (Поппе 1938: 373; чаг. тат. сүз бирү ). К. Сөйлә-ү . Будагов I: 645–646; ЭСТЯ VII: 315–316.

Дерив.: сүзле, сүзсез; сүзлә-ү; себ. сүсмәкер «сүзчән» һ.б.