СУЫР-У I«втягивать в себя; вытащить, выдергивать (гвоздь)» < гом. кыпч. суыр-, суур-, тув. сывыр- < чыгт. суғур-, төркм. суғыр-, башк. һыуыр- id. Кайбер төрки телләрдә (төр., кырг. һ.б.) сор- (тат. диал. сур-) яңгырашында очрый, к. ш. ук яз. монг. sor-, soro- > бур. һоро- «суыру». ЭСТЯ VII: 281–282.

Дерив.: суырыл-у («ябыгу» мәгъ. дә очрый); суыргыч.