СУХТА (Г. Тукай) «семинарист, ученик медресе; религиозный фанатик, не считающийся с условиями современности» < кр.-тат. сохта, төр. softa, suhta > нуг., каз. һ.б. соқта, суқта id., уйг. сухта «энтузиаст». Төбендә фар. сӯх̣тä «көйгән, янган; ялкынлы мәхәббәте булган» сүзеннән. Социаль җәһәттән сухта «дәрәҗәле руханиларның хезмәтчесе һәм шул руханиларга бирелгән хәер-садакадан өлеш алып яшәүче» (шуннан к.-калп. соқта «кәрт уенында – валет»). Сухталардан көлгәннәр. Диал.(ЗДС: 585) суқта «иренең өченче ир туганы» сүзе дә сухта белән бердәй булса кирәк.