СУН, себ. (Старчевский) суун «самка оленя, лося» < алт. суун «марал», бор. төрки (ДТС: 503) sïγun «иркәк марал» ~ монг. соғо «сун»; к. ш. ук госм., бор. чыгт. һ.б. ядкәрләрдә сыгын, госм., уйг. сугун «болан, марал һ.б.ш.», к. Räsänen 1969: 415. Рясяненнан соң бу сүз тур. күпләр язганнар. ҚТДСта (: 299) суын «иң яхшы ат» дип бирелү – хата. Рус. сыгын тур. Аникин: 516.