СУЛА-У «дышать, дышать с шумом» ~ чув. сывла-, сүле- > мар. шүлэ- < чыгт. сола- < бор. *соғла- id. *соғ ~ калм. suγ «тирән сулыш (авазы)» сүзеннән, тәкълиди тамырдан.

Диал. сулы-у (сулу кабыну һ.б.), башк. һулы- < гом. кыпч., алт. солы-, госм. солу- «сулау» вариантының (шуннан сулыш ) ясалышы ачык түгел; чаг. ш. ук алт. диал. соол- «авыр сулау» (Радлов IV: 549). Räsänen 1969: 426; Федотов II: 74–75; ЭСТЯ VII: 303–304.