СУК-У I(сукты, сугу) «ударить, бить» < гом. төрки соқ-, башк. һуқ-, як. ох- id. һ.б. < бор. төрки (ДТС: 508) soq- «сугу; кискәләү, тапау» < *соғ- > сой-, к. Суй-у (булса кирәк). Киндер сук-у дигәндә аркаулыкны кылыч белән сугып тыгызлау күз алдында тотылган. Будагов I: 710–711; ЭСТЯ VII: 286–292.

Дерив.: сугыл-у, сугыш-у, суктыр-у; сугылма  һ.б. К. Сугым, Сугыш, Сукмак.