СӨЧЕК[сөчөк], сөчө «слащавый», күч. сөчек тел «слащавая речь» ~ башк. сөсө id. < чыгт., госм. һ.б. сүчүк, бор. төрки (ДТС: 518) süčük, süčik «татлы; сөчек» ← süči- «татлы булу» ← süt-si- «сөт тәмен хәтерләтү, тәме сөткә охшау» (татлы ана сөте күзалланган булса кирәк), к. себ. (Тумашева 1992: 126) сүцүк «сут, сок». К. Төче. Будагов I: 641; Räsänen 1969: 434; ЭСТЯ VI: 345.

Дерив.: сөчеклек, башк. дериватлары тур. к. БТДҺ: 282.