СӨРЛЕК-Ү(сөрлегү, сөрлекте) «спотыкаться; споткнувшись, тащиться» < гом. кыпч. сүрлүк- (каз. сүрлик-, к.-калп. сүрник-, кырг. сүрдүк-, башк. һөрлөк- һ.б.) id., нуг., ком. сурлик- «кинәт шуышу, шуышма булу» һ.б. сөр-ү I сүзенең интенсивлык формасыннан (чаг. ату – атлыгу, тоту – тотлыгу, язу – язлыгу).