СӨРӘН I«весенний языческий праздник изгнания злых духов и смены огня; тревожно-угрожающий крик» ~ башк. һөрән, чув. сĕрен, удм. сүрен id. < гом. кыпч. сүрэн «хәрби кычкырык», кырг. сүрөөн «ярыш кычкырулары», чыгт., уйг. (Радлов IV: 597, 812, 816; Будагов I: 642) сүрäн, сүрүн «сөрән салу; ике каршыдаш гаскәрнең җәң алдыннан кычкырышуы» ← сөр-ү I (Егоров 1964: 189).

Сөрән < сүрэн тат. телендә дә, күрше вә кардәш телләрдә дә төрле яңа мәгънәләр алган. Диал. сүзлекләрдә гәзиз сөрән «сабантуй», сөрәнгә йөрү «кунак булып йөрү», сөрән ае «июнь» күрсәтелә, к. ш. ук мар. сүрэм, шүрэм «бәйрәм», «аерым бер рух атамасы» һ.б. Федотов II: 45.