СӨЙРЕ[сөйрө] (ДС I: 173), диал. (Тумашева 1992: 192) сүйрү, сүре, сүрек, сүүри «длинный и остроконечный (стержень с острым концом); конусообразный» < гом. кыпч., к. нуг., к.-калп. сүйри, сүйир, каз. сүйĕр, сүйрĕк, төркм. сүйрүк, сүйрик, кар. сүврү, сиври, уйг. сүври, чыгт., төр. sivri, алт. сүүрү, як. сүрүн ~ чув. сĕвĕр, шĕвĕр id. урта төрки sübi, госм. сүбү, бор. монг. sibüge «без; оч» белән чагыштырыла (к. Räsänen 1969: 438), чаг. ш. ук яз. монг. sobuγur ~ эвенк. (ССТМЯ II: 118) сувэрэ «очлы тау; сөйре» ~ алт. (Баскаков 1966: 150) сүри, сүүри «калкулык; очлы тау башы; кыяларның очлы кырый-ярчыклары». Будагов I: 650; Федотов II: 456; ЭСТЯ VII: 252–253. К. Сөрек, Сүрә I, Сүрек, Черки.