СӨЙРӘ-Ү, диал. сүрә-ү «волочить, тащить» < гом. кыпч. сүйрэ-, кырг. сүйрö-, башк. һөйрә- < уйг. диал., үзб. сүдрә- id. < *сүдүр-э- бор. сүт- < *сүд- ~ *сүδ- ~ сүз- «сөйрәлдерү» фигыленең -рә киңәйткече (дәвамчанлык форманты) ярдәмендә ясалган формасы, к. алт. сүзүр-, хак. сöзир-, сöзүр-, сöзiр-, тув. сöдүр >> мар. шүдер-, чув. сĕтĕр- «сөйрәү». Чаг. Өстерә-ү. Федотов II: 47; ЭСТЯ VII: 346–347.

Дерив.: сөйрәл-ү, сөйрәт-ү; сөйрәтмә ~ сүрәтмә; сүрәтке, диал. (ТТДС II: 282) сүрәклә-ү ~ алт. (Баскаков 1966: 150) сүректе- һ.б.