СӨЙКЕМ[сөйкөм], «миловидность, обаяние» < гом. кыпч. (нуг., каз., к.-калп.) сүйким, (кырг., ком.) сүйкүм, башк. һөйкөм id., к. ш. ук кырг. сүйгүн id. Сөй- < сүй- тамырыннан, ясалышы ачык түгел (сөек-ем булса кирәк, ягъни сөек-ү дигән фигыль булгандыр).

Дерив.: сөйкемле, сөйкемсез һ.б.