СОРЫ I[сŏрŏ], диал. (себ. һ.б.) сор «серый» ~ башк. һŏрŏ > чув. сăр, сăрă, мар. сур, суро, удм. сур < гом. кыпч., уйг., як. сур, төркм. суур «соры, тычкан төсендәге», суур «кыйммәтле көмешсу – соры төстәге каракүл», бәҗ. телендә suru «соры, саргылт» булуы билгеле. К. Суыр. ЭСТЯ VII: 336–337.