СОР-У иск. «спрашивать, просить» (к. Тукайда «бурыч сорганыбыз бардыр») < чыгт. сур- «сорау; белешү, өйрәнү» (Поппе 1938: 116, 328), куман., госм. сор- (Радлов IV: 542) id. ~ бор. монг. sur- «сорау» һ.б. Чаг. ш. ук бор. монг. suraγ «яңалык, яңа хәбәр», хәз. монг. сураг «хәбәр-хәтер», тув. сураг «хәбәр; риваять, сөйләк». Сур-, сура- сүзләре нәкъ менә сурағ сүзеннән килеп чыга ала (гадәттәгечә түгел), ә бу сүз исә иске фар. suraq «билге; аяк эзе; эзләү-тикшерү» сүзе белән игез булырга тиеш, к. чыгт. сура- «сынау» һ.б.