СОҢГЫЛЫК[сŏңғŏл ы̌қ] «послед» ← *соңгы «соңгылык», к. тув. соңгу id., ихтимал, *соң- фигыленнәндер, к. бор. төрки (ДТС: 508) soŋuq «азак, ахыр, соң». Һәрхәлдә соңгылык «бала чүбе, бала кабы» соңгылык «соңгы булу» белән бердәй түгел. К. Соңра.