СОЛЫХ[сŏлŏх] «примирение, мир; согласие (после споров и т.п.)» < гар. с̣улх id. ← с̣лх «яхшы мөнәсәбәттә булу; яхшыру», шуннан ук к. ислах, мәслихәт, сәләт < сәләхият ; кеше исемнәре: Салих, Салиха, Мөслих, Мөслиха һ.б. Будагов I: 703.