СИП (ДС I: 163; ТТДС I: 370) «прибавка, добавка», диал. «подарок; подарок жениха», себ. (Тумашева 1992: 190) сип < сэп «приданое», кайбер сөйләшләрдә (Зимасов: 82) «польза от лекарства, полезный компонент лекарства» > чув. сип id. < гом. кыпч., алт., үзб. сеп, себ [сэп, сэб], уйг. сәп, башк. һип «бирнә» < бор. төрки (ДТС: 496) sep id. һәм sep- «бирнә әзерләү» ~ як. сэп «корал-ярак, инструмент; җенси орган», эп «өстәмә, өстәмә бирү» < *һэп. Этнографлар күрсәткәнчә, сэп тәүдә кәләшнең егетенә биргән ау һәм сугыш коралын белдергән. Бүтән мәгънәләр – к. кар. сеп, себь, cэп «ярдәм», хак., тув. сеп «елга кушылдыгы», госм. сäп «тире иеләү составы» һ.б. – икенчел. К. ш. ук калм. seb «килен алып килгән мөлкәт». Чув. сапла- «сипләү, ямау», саплăк > мар. саплык «ямаулык» сүзләренә караганда, сап (< сәп) «өстәмә; ямаулык» сүзе булган. К. Сиплә-ү. Федотов II: 14; ЭСТЯ VII: 239–240 (кайбер телләрдә сеп- фигыле бар диелә).