СЕҢ-Ү «впитываться; уходить в землю; усваиваться» > мар. шĕң-, шың- «сеңү; сыю» < төр. sin-, төрки, бор. төрки (ДТС: 500) siŋ-, як. иң-, башк. һең- id.; чаг. чув. шăн- «туңу; юкка чыгу», хак. диал., шор. сың- «сеңү, үтеп керү, сыю» (к. Радлов IV: 622) ~ яз. монг. singge-, монг. шиңгэ-, бур. шэңгэ-, маньч. сиэгэ- «сеңү, бату»; аз. (АДДЛ: 364) сыңыр- «сеңдерү», чыгт. (Поппе 1938: 334) singer-, алт. диал. сүңүр- «сеңдерү» һ.б. Чаг. Сый-у. Башк. һең- һәм як. иң- < һиң- уртак (с- > һ- күчеше булган) чыганактан киләләр. ЭСТЯ VII: 260–263.

Дерив.: сеңдер-ү, иске тат. (Будагов I: 656–657) сеңгер-ү «аңлату». К. Сеңәл .