СЕҢЕР, диал. сеңгер «сухожилие; вены», диал. (ТТДС I: 368) «резина; худощавый и жилистый» > мар. (Исанбаев 1978: 137, 149) сĕңĕр, удм. (Насибуллин: 17) сиңыр, сыңыр, сънър, шънър ~ чув. шăнăр «сеңер» (төп мәгъ.), удм. сыңгыр «түземле, сеңерле» < гом. кыпч., уйг., үзб., чыгт., алт., бор. төрки (ДТС: 500) siŋir «сеңер; кан тамыры» > төр. sinir «сеңер, нервы»; к. ш. ук башк. һеңер, кар. сыңыр, як. иңиир «сеңер». М. Рясянен (Räsänen 1969: 423) бу сүзне сең-ү (к.) фигыле (аның гом. төрки параллельләре) белән баглый. Чаг. ш. ук Сыйрак . Федотов II: 444–445. Башк. һеңер һәм як. иңиир < *һиңиир вариантлары гомоген. К. Сең, Сең-ү. ЭСТЯ VII: 267.

Дерив.: сеңерле, сеңерсез; диал. сеңерлән-ү «күңелдән катгыйлану», добр. sǐŋǐrlenmek «нервылану, ачулану».