СЕҢГЕР-Ү, диал. (Зимасов: 83) сөңгөр-ү «высморкаться» < гом. кыпч., уйг., үзб. сиңгир-, башк. һеңгер- (каз. сиңбир), хак. сыңыр-, тув. сиңмир-, госм. сүмкүр- id. ← сиң-, сэң-, сүң- «борын аша һава бөркү» тәкълиди фигыленнән (< сиң-кир-, сиң-күр- > сүңкүр-), к. төр. sümük, як. сы‾ң, сы‾ңк «маңка», бор. төрки (DLT III: 387) seŋregü «маңкалы». Чаг. ш. ук (Радлов IV: 2068) алт., кырг. чыңыр- «чыңгырдау, мыркылдау, сеңгерү» ~ чув. шăнкар- «сеңгерү» һ.б. К. Семге-ү, Чөңгер-ү. Федотов I: 445; ЭСТЯ VII: 353–355.