СӘРКӘШ (ТТДС II: 278) «своенравный и упорный» ~ башк. диал. id., ш. ук (БҺҺ II: 231; БРС һ.б.) «җигелә торган үгез; үзсүзле; гел алдан йөрергә, башлык булырга яратучан кеше», башк. һәркәш «сөзгәк; сугышуга өйрәтелгән (хайваннар тур.)» ~ госм., уйг., үзб. һ.б. сәркәш id. < фар. сäркäш «көтү башлыгы (кәҗә, тәкә); баш күтәрүче» – номиналь мәгъ. «баш сузучы» (сäр «баш», кäш «сузучан»). Чаг. Сиркә.