СӘРЕН, сәрин (С. Сүнчәләй, А. Расих; ДС II: 171, 258; ТТДС I: 386; Арсланов 1988: 42) «свежий» ~ кар., кр.-тат., алт. диал., серин, сэрин, аз. сәрин, төр. serin, selin, хак. сирен, сöрöн, серääн, алт. сэрүүн, сäригүн, як. сäриин, сöрүүн < яз. монг. serigun «(сиздерерлек) салкын». К. ш. ук хәз. монг. сэрүүн, тунг. (ССТМЯ II: 145–146) сэрүн «салкынча; сәрен» ← монг. сэр «йомшак җил », сэр- «җил исү». ЭСТЯ VII: 244–245. Чаг. Сиз-ү.