СӘЛӘТ > мар., мар. диал. сäлäт, башк. һәләт «способность» < тат. кит. сәләхият < гар. с̣алāхийäт «яраклылык, максатчанлык, максатка ярашлылык» сүзеннән ← с̣лх «ярашу» тамырыннан, шуннан ук к. Солых.

Дерив.: сәләтле, сәләтсез (ш. ук сәләхиятсез ).