СӘЛӘМӘ «оборванный», «старый, засохший, беспорядочный», диал. (ЗДС: 199, 777) зәләмә «сәләмә», салама, шалама «сәләмә; иске, җимерек» > чув. селеме «йолкыш» ← *сәлә-, *сала- «асылынып, тузылып, җимерелеп төшү» фигыленнән (сәлә-мә < сала-ма, чаг. әләмә-сәләмә, алам-салам, алама-салама), к. мар. (Иванов, Тужаров: 273–274) шäлä «тузгыган», шäлäн-, шалан- «тузгу», шäлäт- «туздыру, тузгыту», чув. салан- «ватылу-җимерелү», салат- «туздырып ташлау» һ.б. гом. төрки *сал «җимерек, ертык, тузгын, салынкы» тамырыннан, к. тат. (ЗДС: 566–567) сәлгә «сәләмә», к. кырг. салай «салынып төшкән», төр. sele-serpe «сәләмә» һ.б.ш. Федотов II: 9.