СӘҖДӘ «поклонение, преклонение; молитва» < гар. сäҗдä id. ← сҗд «гыйбадәт кылу, баш ию» тамырыннан (шуннан ук мәчет < мәсҗид, хатын-кыз исеме Саҗидә һ.б.). Бу сүз күбесенчә сәҗдә кылу, сәҗдәгә китү (намазда башыңны иеп тәсбих әйтү) составлы фигыльләрендә очрый.