СӘБӘП «причина; предлог; юридический повод» (к. Будагов I: 618) < гар. сäбäб id. ← сбб «сәбәпле булу» тамырыннан. ГТСР: 514.

Дерив.: сәбәпле, сәбәпсез; сәбәпче.