САХИП, сахиб «обладатель, владетель; совладетель; собеседник» ← с̣хб «бергә ия булу», шуннан сахабә «Мөхәммәт пәйгамбәрнең якын дусты, яраны»; сөхбәт «дусларча сөйләшү», к. Сәүмәт.