САРЫК-У(сарку, сарыкты) «вытекать из щелей, через стенку», башк. һарық-, тат. диал. (ТТДС I: 382) сырық ~ чув. сăрăк-, сăрăх- < гом. кыпч., госм. сарқ-, урта төрки sarq- < бор. төрки (ДТС: 492) savruq- «сарку; агып чыгу, агу; дулкынлану», төр. sark- «агымланып хәрәкәтләнү, үтеп керү», к.-балк. сарқ- гомумән «агу, агып яту», чыгт. сарық-, сарқ- «асылынып тору» һ.б. бор. *савур- «агып үтү, агу» сүзенең интенсивлык формасы. К. Саркыт, Сыкра-у. Элекке тат. телендә саркыра- ~ каз., як. сарқыра-, монг. саркира- «әкренләп сарку» фигыле дә булган (к. Räsänen 1969: 404). Федотов II: 31; ЭСТЯ VII: 203–204.