САРЫ I«жёлтый» > мар. сар, сары, сарэ, удм. сари «сары» (ат тур. гына), башк. һары id. < гом. кыпч. сары < бор. төрки sarıγ, sariγ id.; чув. сар, сарă «сары, матур» – татарчадан; алт. диал. саары < *сағарығ – ниндидер *сағ тамырыннан булса кирәк. Төркм. сары, саары тур. Мухамедова 1973: 147–149 (бик тәмләп сөйли).

Сары сүзе гом. төрки планда бик продуктив сүзьясагыч нигез – шуннан тат. саранча, сарут, сарымсак, сарымык «сары авыруы» һ.б. К. ш. ук Саза-у, Саргай-у. Будагов I: 685–686; Федотов II: 15–16; ЭСТЯ VII: 206–208.

Дерив.: сарылык; сарылан-у. Сары май тур. к. Май II. Себ. сары цац «бичура хатыны» тур. МНМ: 173.