САРАН «скупой, скупо» > чув., мар. саран, башк. һаран id. < гом. кыпч., алт., уйг. (Радлов IV: 317) саран id., себ. тат. сараң «саран; аз ашаучан, ашүтмәс, чирләшкә», алт., уйг. сараң, як. араң «чибек, чирләшкә, тиле», каз. диал. сараң «саңгырау» һ.б. (к. ЭСТЯ VII: 202–203). Бу сүз, ихтимал, *сара- фигыль нигезеннәндер, к. тат. диал. (ДС II: 162) саранчык «саран» (чаг. мактанчык, төрләнчек, чукынчык һ.б.). Радлов IV: 366; ДТС: 488.

Дерив.: саранлык; саранлан-у.