САП «рукоятка; черенок» ~ башк. һап id. < гом. төрки сап «сап, сабак» (Радлов IV: 400) ~ таҗ. диал., ягн. sappa «сап, тармак». Сап сүзенең «япь, тагылган бау, киндерә, җеп һ.б.ш.» мәгъ. дә бар (чаг. энәгә җеп сапла-у), ләкин төп мәгънә «ботак, тармак», гомумән – «кәүсәдән, төп юлдан аерылып читкә киткән нәрсә» булырга тиеш: сап исеменең фигыль коррелянты саб-у «читкә аерылып китү, читләшү» (чаг. юл сабу «каршыга килгән юлчы җиңел үтсен өчен, юлдан бераз чыгып тору»). К. Сабак, Сап-у. ЭСТЯ VII: 195–196.