САЛУ (чана салуы ) «раскат, рытвины, ухабы, углубления на санной дороге (особенно к весне)» ~ чув. солу, сулу, мар. (Упымарий: 267) шало, шоло id. тат. суалу «иңү, төшү» (к. Суал-у ) сүзеннән булса кирәк, к төр. soğulmak «елга кимәле иң түбән дәрәҗәгә төшү». Суалу > салу күчеше һәр ике сүзнең сирәк кулланылуы шартларында бик мөмкин. Чаг. ш. ук рус. диал. сало «бозланган кар, бозлак» – тат. теленнән булуы ихтимал.

Дерив.: салулы, салусыз (юл); салула-у «кыегаеп салуга төшкәләү (чана тур.)».