*САЛМАВЫР[саºлмаw ы̌р] > башк. (БТДҺ: 371) һалмауыр «что-либо громоздкое, тяжёлое; большая дубина; мальчик на побегушках» – төп мәгъ. «сапан-мәнҗәникъ ташы» булса кирәк («йөгереп торган йомышчы малай» мәгъ. шуннан килеп чыга ала), к. кырг. салмоор «зәңгәрт; шакул», бор. төрки (ДТС: 482–483) salïŋu, salŋu «зәңгәрт». Сүзнең тамыры – сал-у (аның «ыргыту, ату» мәгънәсеннән булса кирәк), чаг. Салмак.

Дерив.: башк. һалмауырҙа-у «ату, ыргыту (мәс., ташны)» – тәүдә «зәңгәрт ярдәмендә ату» булган.