САЛА I«ряд ветвей (по кругу или по вертикали); отроги гор; кисть руки с пальцами; ряд добавочных строк при плетении лаптей», «приток реки» (Будагов I: 689; видимо – «ряд притоков») ~ башк. һала id. < гом. кыпч., алт., шор., уйг., як. һ.б. сала, кырг., алт., тув., монг. һ.б. салаа «улак, колаша», салаға «тармак яки тармаклар рәте, бармаклар, бармак аралары; елга кушылдыгы һ.б.», каз. (ҚТДС: 280) «тезелеп киткән вак арыклар – буразналар арасы» (төрле телләрдә аерым мәгъ. үзенчәлекләре бар) < (хак. диал., монг.) салага id., чаг. ш. ук чув. сула < сола < сала «саңак; беләзек, манжет, ишек янагы». Räsänen 1969: 397 (кумд. salaγa «бармак» сүзеннән башлый). Радлов IV: 349–351; Пекарский: 2036; Гарипова 1998: 105–106. К. Салабаш, Салаш. Рус. салаир «тау-чагыллы җир» < төрки сала йир тур. Аникин: 478–479 (шунда ук сала сүзе тур. әдәбият); ЭСТЯ VII: 177–178.