САКАУ[саºқаw], тат. диал. (Тумашева 1992: 183) сағау «косноязычный», (ТТДС II: 261) «немой» > мар. сакау id., шага, шога (Упымарий: 365) «сакау; тотлыгучан» < гом. кыпч., башк. һақау, төркм. сакаw id., чаг. удм. (< тат.) сакаул, каз. сакау, кырг. сақоо «колыннарда булучан муен шеше» < (сары уйг., госм.) сақағы, сақагу, иске монг. сақагу «сака (муен шеше), маңка чире», к.-балк. сақав «маңка авыруы» һ.б. саңгырау (к.) сүзе белән тамырдаш булса (ә бу бик ихтимал), бор. *саңқа-ғу яңгырашыннан. К.-калп. шақалма «сакау авыруы» оригиналь вариант. К. Сака . Чаг. Сакал .

Элекке заманнарда, күрәсең, муен җыерчыкланып, маңкалап чирләү киң таралган булган һәм шуннан кеше сакаулана торган булган. К. Räsänen 1969: 397). Федотов II: 18; ЭСТЯ VII: 161–162.

Сакау сүзе күп күрше телләргә кергән (мәс., абаз. сакау «ат чире»).

Дерив.: сакаулык, сакаулан-у.