САКАТ, диал. сақыт (Ставрополь татарларында, к. ш. ук Арсланов 1988: 91) «увечный; повреждённый (об органах тела)» ~ к.-балк., ком. сакат, төр. sakat, sakıt < гар. сäқат̣ id. Гомумән, көньяк төрки телләрендә еш очрый. К. Сикыт. Будагов I: 615.