САКА III, диал. (Тумашева 1992: 183) сағау, сақау «мыт (болезнь скота, выражающаяся в опухле шеи, гноении ушей, слюнотечении)» > чув. (Ашмарин XI: 16) сака, сакав, удм. сакаул, башк. һақа, һақау id. < гом. кыпч., чыгт. (к. Радлов IV: 243) сақа, сақау, сағау id., гомумән – «муен шеше» ~ чыгт., госм. сақақ, саңақ, кырг. сағақ «икеле ияк; зоб», к. ш. ук тат. (ТТДС II: 261) сақа «сарык, кәҗәләрнең ияк асты сыргасы» > мар. сага > сога «әтәч сакалы», алт. диал. саңат, саңыт «колак асты бизе; муен шеше» – бор. *санқ тамырыннан, к. Сакау, Саңак . Räsänen 1969: 396.