САЙКАЛ (Г. Тукайда: И күңлемнең сайкалы – бала тур.) «центр души» ~ Харәземдә сәйқәл «үзәк», Котби телендә, кырг. сайкал «көзге» < төр. < гар. сайқал «ышкып ялтырату» (к. Будагов I: 716), к. ш. ук төркм. сайкал «әдәп, юнь, тәрбиялелек», каз. сайқал «җиңел йөрешле җитез хатын» һ.б., ихтимал, монда төрле сүзләр беришле яңгыраштадыр. Нұрмағамбетов: 102.