САГЫШ «тоска» ~ башк. һағыш ~ чув. шохăш, шухăш «уй, фикер» < гом. көнб., кыпч., куман., алт., тув. сағыш «уй; акыл; хәстәр», хак. сағыс «акыл», төр. sağış «санау, теркәү, исәпләү» < бор. төрки saqïš «исәп, санау» (к. Боровков 1963: 155; ДТС: 486) ← saq- «уйлау» фигыленнән ясалган исем (-ш). Чаг. ш. ук алт. сақы- «көтеп тору». Сагыш сүзенең үзенчәлекле мәгъ. тат. телендә килеп чыккан булса кирәк. Будагов I: 687; Räsänen 1969: 395–396; Федотов II: 465; ЭСТЯ VII: 144.

Дерив.: сагышлы, сагышсыз; сагышлан-у; диал. сагышла-у «ныклап уйлау; хәстәрләү».