САГЫНЫЧ «тоска (по ком, по чём)» < гом. кыпч. сағыныч (> башк. һағыныс, нуг., каз., к.-калп. сағыныш) < бор. төрки saqınč id. (димәк бу сүз борынгыдан килә). К. Сагын-у. Сагыш.

Дерив.: сагынычлы (сәлам).