САГА, сака, диал. (ТТДС I: 510–511; Тумашева 1992: 183 һ.б.) сағай, сакай, шаға, шақа, шакай «бабка, козон; бита в игре в альчики» ~ башк. һақа, һақы, чув. саха < гом. кыпч., чыгт., уйг., төркм. һ.б. (Радлов IV: 241) сақа, калм. шаға, бур., кырг. шағай, тув. шаңай, як. (Пекарский: 2421) сыагай ~ сол. (ССТМЯ II: 56) сааха, маньч. саj-ха ~ яз. монг. šaxan, šaγaj, sıγaj һ.б. (к. Räsänen 1969: 440) id. К. ш. ук Шәмәй.

Бу сүз (кайбер семантик дивиацияләре белән) төрки-монг. телләреннән күп күрше телләргә дә таралган, к. рус. диал. шагайка «сака», сак, сака, саквы «бөк (ашыкның бөкресе өскә карап ятуы)» һ.б., к. Аникин: 476 (әдәбият күрсәтелә); ЭСТЯ VII: 151–162.