САВЫР-У[саºw ы̌р-] «приливать (о крови), затекать» (исем фигыль мәгъ. «кровоизлияние; затёк») ~ төр. savur- «җәелдерү, тарату яисә бер якка ишерү; эчтән тышка чыгару» < бор. төрки (ДТС: 492) savur- «җилгәрү, суыру; чәчелдерү, тарату», к. Суыр-у II . Будагов I: 693; Рәхимова: 91–92.