САВЫР[саw ы̌р], сауры [саwр ы̌] «ягодица; круп» > удм. диал. саур «кожа, шкура, сделанная из кожи крупа коня» < гом. кыпч. саwур ~ саwыр (> кырг. соор) < бор. төрки (Поппе 1938: 319; ДТС: 481) saγrï, куман., госм. һ.б. (Радлов IV: 276) сағры, уйг., үзб. сағри, як. саары һ.б. «савыр; (атның) савыр тиресе». Гомумән, бөтен дөньяга таралган төрки сүзләрнең берсе, к. Саурый, Шигрин . Будагов I: 614; ЭСТЯ VII: 142; Тимергалин: 388. Рус диал. савры «ияргә тагыла торган күн кисәкләре» тур. Аникин: 471.