САБА I«кожаная посуда; бурдюк для кумыса», диал. «маслобойка» < гом. кыпч., алт. саба, кырг. сабаа ~ монг. саба, башк., бур. һаба id. (кайбер телләрдә мәгъ. үзгәрешләре күзәтелә). Классик саба тур. к. Будагов I: 682. Чаг. ш. ук тув. сава, монг. сав «савыт; аналык». Хак. диал. сабан «савыт», каз., к.-калп., кырг., уйг. сапал, үзб. сопал «(керамик) савыт-саба». Гомумән – ачык түгел. Рус. диал. саба «күн капчык», сабан «гөбе», хаба «савыт» тур. к. Аникин: 469, 599; ЭСТЯ VII: 126–127.