РӘНЕК, рәң (ГТРС: 486) «оттенок», диал. (ТТДС I: 554; БТДҺ: 417) эрәңке, өрәңке «приличный вид» ~ чув. ĕренкĕ, йĕренкĕ, йеренке id. < фар. рäң, раң «төс». Төрки телләрдә еш очрый, к. Özön: 708; Федотов I: 155–156.