ПЫШ(пыш-ш), пош – подражание звукам струи воздуха, күч. шёпоту; шуннан күп кенә сүзләр ясала: пыш-пыш (сөйләшү), чаг. пыш-пыш, пышкыр-у ~ пошкыр-у; пышык-пышык (елау) һ.б. (к. ТТАС II: 565). Пыш ~ пош тәкълиди сүзе (һәм охшашлары) барча төрки телләрдә очрый һәм бүтән телләрдә дә бар, чаг. Пуф.