ПЫР, диал. фыр: пыр туз-у «быть разбросанным; бурно возмущаться» ~ чув. пăр, гом. кыпч. пыр id. Шуннан ук пыр-пыр (очу) «тиз-тиз канат кагу», пырыл-пырыл (килү) «очу, канат кагу тур; пропеллер әйләнүе тур.» ← пырыл; пырылда-у, пырылдык. Гом. төрки характердагы сүз. К. ш. ук Пыран.